سلام بر دوستان و همراهان گرامی
مدت زیادی از انتشار آخرین پست این وبلاگ می گذرد و بنده فرصت نکردم مطلبی بنویسم. و از بابت بروز رسانی دیر هنگام پوزش می طلبم.
امروز میخواهم در مورد اعتماد صحبت کنم. جامعه ایی که در آن اعتماد نباشد چگونه جامعه ایی است و آیا در چنین جامعه ایی زندگی کردن آسان است؟
ما روزانه برای انجام امورات زندگی شخصی و خانوادگی خود به ناچار با افراد و مشاغل زیادی سر و کار داریم که اگر اعتماد فی مابین وجود نداشته باشد انجام کارها بسیار سخت خواهد شد. برای مثال وقتی اتومبیل یا یکی از لوازم منزل ما خراب شود و برای تعمیر آن را بخواهیم نزد یک تعمیر کار ببریم در صورتی که شخص نورد نظر اصول اخلاقی و حرفه ایی کار خود را رعایت نکند و مثلا به جای تعویض یک قطعه ارزان که مشکل وسیله ما باآن بر طرف می شود بگوید که فلان قطعه گران قیمت دستگاه عیب و ایراد دارد و در مقابل از نا طلب دستمزد گزاف و سنگین نماید. برای بسیاری از ما چنین اتفاقی رخ داده است و به ناچار مبلغ مورد نظر را پرداخته ایم ولی به مرور زمان آن چیزی که از بیت می رود یک اصل اخلاقی بسیار مهم به نام اعتماد است.داستان چوپان دروغ گو را همه ی ما شنیده ایم البته چوپانی شغل بسیار شریفی است و چوپان ها هم انسان های صادقی هستند. وقتی که برای بار اول استمداد طلب و یاری می کند که گرگ آمده است مردم بلافاصله برای دفاع از گله حاضر می شوند ولی به مرور زمان با شنیدن دروغ از میزان حساسیت آنها کم شده و موقعی که نیاز به کمک و همراهی آنهاست متاسفانه این همراهی را از چوپان دریغ می کنند و چوپان را با گله گرگ ها تنها می گذراند.شاید این یک داستان باشد که اصلا اتفاق هم نیافتاده باشد ولی یک اصل مهم را به ما گوشزد می کند. آن این است که اعتماد و آبرو ذره ذره جمع می شود و نباید چوب حراج به اعتبار و آبرو زد.اعتماد در جامعه امری بسیار مهم و ضروری است که در نتیجه تحمل سختی ها و مشقات فراوان بدست می آید و نباید براحتی آن را از دست داد.صداقت داشتن و درستکاری امری بسیار پسندیده است ولی کار آسانی نیست چون سود آنی و زود گذر شاید در عدم درستکاری و صداقت باشد. ای فرزندان آدم ابوالبشر شما که همه می دانید انتهای مسیر زندگیتان به مرگ ختم خواهد شد چرا برای بدست آوردن مال دنیا آنهم مال حرام و به شرط نابودی و از بین بردن زندگی دیگران دست به هر اقدام پلید و زشتی می زنید. چرا با سو استفاده از موقعیت خودتان مردم را از دین خدا روی گردان می کنید و به نام اسلام عزیز که دین هدایت و زندگی است کیسه هایتان را پر می کنید و اعتماد مردم را می دزدید. نفرین خدا بر شما که گرگی هستید در لباس میش.مردم ما ذاتا دنبال رو دین اسلام هستند و انسان های معتقدی هستند ولی ظاهراً عده ایی افراد از خدا بی خبر، از این اعتقاد سو استفاده می کنند که هر چه سریعتر باید جلوی سو استفاده کنندگان در هر لباس و منصبی که هستند گرفته شود. جامعه ما نیاز دارد که اعتماد از دست رفته ی خودش را بازیابی و باسازی کند.باید به این نکته ووجه داشته باشیم که همه ی ما سوار یک کشتی هستیم و در صورتی که گزندی به این کشتی برسد همه ی ما غرق خواهیم شد خدای نکرده. پس سعی کنیم نسبت به کشور و جامعه خودمان بی تفاوت نباشیم. ظاهرا افراد نادرست سریعتر یگدیگر را پیدا می کنند و ایجاد باند و شبکه می کنند ولی افراد درستکار که کم هم نیستند مدام در شک و دو دلی هستند و از غفلت افراد درستکار افراد نادرست استفاده می کنند و جامعه را به تباهی کشانند. شیطان همواره در کمین است مواظب باشیم تا خودمان آلوده نشویم و از آلوده شدن دیگران نیز جلوگیری کتیم.چون آلودگی یک فرد آسیب به یک اجتماع است.
درود خدا بر پویندگان راه حق
