ممنوعیت تردد برخی وسایل در آزاد راه

بر اساس ماده (۴)قانون ایمنی راهها و راه آهن ورود و تردد عابرین پیاده و انواع وسایل نقلیه غیر مجاز و ورود وعبور دادن احشام در آزاد راهها ممنوع می باشد و در صورت تصادف مرتکب به عنوان مقصر مشخص و به مراجع قضایی معرفی می گردد.

حال با توجه به این که وسایل نقلیه غیر مجاز شامل انواع موتور سیکلت ها و انواع تراکتور و وسایل نقلیه کشاورزی و راهسازی را شامل می شود،بایستی اولاً به این نکته اشاره کنیم که برای محورهای آزاد راهی شانه آسفالته به عرض حداقل ۳متر در قانون ذکر گردیده است تا برای توقف اضطراری وسایل نقلیه اختصاص یابد حال آنکه بر اساس شواهد وسوابق موجود این لاین اضطراری به عرض حداقل ۳متر در بعضی از قسمتهای آزادراهی رعایت نشده است.ثانیاًدر قانون ایمنی راه و راه آهن به صراحت ذکر شده است که محورهای آزادراهی بایستی از هر دو طرف محصور باشد به گونه ای که امکان ورود و تردد عابرین پیاده و احشام و سایر موجودات به داخل محدوده آزاد راه فراهم نباشد در حالی که با مشاهده میدانی هیچ گونه حفاظ فیزیکی در حال حاضر در آنها مشاهده نمی شود البته در گذشته دارای حفاظ بوده که به مرور از بین رفته است.ثالثاً با وجود ممنوعیت تردد انواع وسایل نقلیه سنگین غیر مجاز باز هم شاهد تردد غیر مجاز تعدادی از آنها در سطح محورهای آزادراهی و تصادفات ناگوار و حوادث دلخراشی را به واسطه تردد در این محورها رقم می زنند که اغلب آنها نیز متعلق به ادارات راه و شهرسازی می باشند که ناچار به تردد در راهها جهت پاکسازی و بهسازی راه هستند.اگر این گونه وسایل نقلیه نکات ایمنی را به صورت کامل رعایت نمایند و با استفاده از اسکورت مخصوص وسایر علائم هشدار دهنده در این گونه محورها تردد کنند شاهد کاهش وقوع حوادث ناگوار و دلخراش خواهیم بود.

نکات قابل تامل:

۱-با توجه به هزینه های دریافتی از مردم تحت عنوان عوارض آزاد راه اغلب محورهای آزاد راهی ایران ایمنی کافی و کیفیت مناسب ولازم برای تردد را ندارند و مبالغ دریافتی یا به ترمیم و بهسازی اختصاص پیدا نمی کند یا بسیار ناچیز و کم می باشد و نیازهای ایمنی و کیفیت تردد را تامین نمی کند.

۲-وقتی مردم برای استفاده از یک راه هزینه پرداخت می کنند انتظار به حق و شایسته اینست که خدمات مناسب را نیز دریافت کنند.خدماتی از قبیل ایجاد مراکز خدماتی رفاهی مناسب و با قیمت های معقول در فاصل مناسب جهت استراحت مسافرین و صرف غذا و انجام فرایض دینی و...که یا بسیار کم است یا در فاصل مناسب تعبیه نشده است.وقتی بخش خصوصی وارد عمل می شود در جایی سرمایه گذاری می کند که برایش سودآوری داشته باشد و این حق طبیعی آنهاست ولی رعایت حق و حقوق مردم نیز لازم است و بایستی بر قیمت خدمات و کالاهایی این گونه مراکز نیز نظارت گردد تا سودهای نامشروع کسب نکنند و دچار زیاده خواهی نشوند.

۳-شانه های راه که برای توقف وسایل نقلیه احداث می گردند وامروزه به عنوان شانه سازی معروف شده اند به صورت استاندارد انجام نمی شود به گونه که پس از وقوع یک باران تبدیل به یک باتلاق می گردند و دیگر قابلیت استفاده را ندارند درست است که زحمات بسیاری برای برای احداث آنها انجام می شود ولی اگر با اسفالت کردن و یا شن پاشی از لجن زار و باتلاق آنها جلوگیری شود بسیار بهتر خواهد بود

۴-اگر یک وسیله نقلیه سنگین در این گونه محورها واژگون گردد باستی صاحب آن وسیله با هزینه شخصی وبسیار سنگین اقدام به آوردن جرثقیل سنگین نموده تا محور بازگشایی گردد این در حالی است که اگر راننده وسیله مجروح یا فوت شود معضل بزرگی پیدا می گردد و جرثقیل ها نیز از آنجایی که متعلق به بخش خصوصی می باشند اغلب دیر در صحنه تصادف حاضر می گردند بخصوص در ساعات پایانی شب که مشکل بزرگی برای ایمنی تردد وسایل نقلیه فراهم می کند.بهتر است ادارات راه خود دارای جرثقیل بوده و به پاکسازی و بازگشایی محورها اقدام نمایند تا مردم و مسافرین دچار مشکل نشوند.

آیا سرعت غیر مجاز به تنهایی علت تصادف است؟

برخلاف آنچه که مردم فکر می کنند پلیس باسرعت رفتن مردم و کاربران ترافیک مخالف نیست بلکه همیشه سعی می نماید که با روان سازی ترافیک سطح قابل قبولی از سرعت را برای استفاده کنندگان راه فراهم نماید.

بنابر می توان گفت که پلیس با سرعت های غیر معمول و غیر مجاز که اصولاً بالاتر از سرعت طراحی مسیر می باشد مخالف بوده و پس از تنظیم قانون و آیین نامه و با هماهنگی وزارت راه و شهرداریها آن را محدود می نماید.بالاترین سرعتی را که می توان بر اساس قانون در یک مسیر حرکت نمود که میزان آن در آیین نامه راهنمایی و رانندگی آمده است و بوسیله تابلو در معرض دید همگان قرار می گیرد را سرعت مجاز معبر یا راه می گویند.

بالاترین سرعت مجاز در ایران مربوط به محورهای آزادراهی می باشد که معمولا ۱۲۰کیلومتر در سرعت می باشد.در مواقعی که در یک آزاد راه تابلویی کمتر از ۱۲۰کیلومتر نصب شده است(بنا به دلایل گوناگون)آن تابلو بایستی ملاک عمل قرار گیرد.و اعمال قانون پلیس بر اساس تابلوهای نصب شده صورت می گیرد.

سرعت به تنهایی علت به وجود آمده تصادف نیست بلکه علت زمینه ساز و همچنین در بعضی مواقع تشدید کننده شدت تصادف می باشد،خیلی از ما به غلط فکر میکنیم که سرعت غیر مجاز علت تامه و بوجود آورنده تصادف است البته در بعضی از موارد مانند جاده های برفی و لغزنده و سر پیچ ها و جاده ای باریک و سرازیری ها می تواند علت تامه تصادف باشد ولیکن اکثر مواقع سرعت غیر مجاز باعث افزایش خطر یا ریسک تصادف می گردد. مثلاً وقتی شما با سرعت ۱۵۰ کیلومتر در ساعت رانندگی می کنید فاصله طولی که با راننده جلویی بایستی رعایت کنید بیشتر از وقتی است که با سرعت ۱۲۰ کیلومتر در ساعت رانندگی می کنید که البته این فاصله به مواردی چون قدرت و شتاب کاهشی ترمز وسیله نقلیه و قدرت عکس العمل راننده با توجه به سن و جنسیت و وضعیت جسمانی راننده بایستی کم و زیاد گردد؛حداقل فاصله طولی که در جاده هایی خشک باعث رعایت شود قاعده دو ثانیه می باشد.

در سر سه راهه ها یا چهار راه ها  که رعایت حق تقدم از جانب یکی از طرفین بر اساس قانون الزامی است لیکن طرف دیگر نیز بایستی سرعت مجاز و مطمئنه را را رعایت نماید.

پس نتیجه می گیریم که رانندگی با سرعت بالا علاوه بر این که تخلف محسوب می شود از نظر روانی نیز فشار واسترس فراوانی را نیز به راننده وارد می نماید که اگر یک ضرب و تقسیم ساده ریاضی انجام دهیم زمانی را که در اثر سرعت غیر مجاز ذخیره می نماییم ارزش این همه فشار را ندارد.

باورهای غلط حقوقی در تصادفات

1-در صورت نداشتن گواهینامه مجاز اگر تصادف نماییم و کسی کشته شود به عنوان قتل عمد محسوب می شود.

که در واقع چنین نیست و فرد فاقد گواهینامه به مجازات حبس و پرداخت دیه محکوم می گردد.حتی در صورتی که گواهینامه مجاز رانندگی نیز داشته باشد و شخصی را در اثر تصادف تلف نماید باز هم بایستی حبسی بین شش ماه تا سه سال را علاوه بر پرداخت دیه تحمل نماید. که میزان حبس با نظر قاضی میتواند متغییر باشد

2-دیه ماههای حرام دو برابر دیه در ماههای غیر حرام محاسبه می شود که این باور نیز غلط است.

دیه در ماههای حرام قمری یک سوم بیشتر از دیه در ماههای غیر حرام محاسبه می گردد.که به آن تغلیظ دیه می گویند.

3-عابر پیاده در هر حالت غیر مقصر می باشد که این باور نیز غلط است.

چون ماده 215آیین نامه راهور حقوق و تکالیف عابر پیاده را بیان نموده است و در صورتی که عابر پیاده نیز از وظایف خود عدول نماید می تواند به عنوان مقصر حادثه در تصادفات رانندگی تعیین گردد ولی بر اساس قانون عابر پیاده حتی در صورت مقصر بودن در تصادفات رانندگی می تواند از بیمه شخص ثالث خودروی غیر مقصر استفاده نماید و در صورتی که خودرو فاقد بیمه باشد می تواند به صندوق تامین خسارتهای بدنی دولت مراجعه نماید.

۴-بر اساس قانون بیمه شخص ثالث مصوب سال ۱۳۹۵ در صورتی که عابر پیاده مقصر نیز باشد،می تواند از بیمه شخص ثالث اتومبیلی که با وی برخورد داشته است،استفاده نماید.

۵-در آزادراه ها براساس ماده ۴ قانون ایمنی راهها و راه آهن ورود و عبور عابرین پیاده  به آزاد راه ممنوع بوده و در صورت ورود و تصادف در صورتی که وسیله نقلیه نقص فنی نداشته باشد و راننده دارای گواهینامه مجاز باشد و وسیله نقلیه فاقد عیب و نقص فنی باشد،راننده هیچ گونه مسئولیتی نخواهد داشت عدم مسئولیت راننده مانع استفاده شخص ثالث از مقررات بیمه نخواهد بود.

حق تقدم داریم ولی حق تصادف نه!!!!!

حتی در صورتی که بر اساس قانون حق با شماست و آیین نامه راهور می گوید طرف مقابل شما مقصر است شما مجاز به تصادف نیستید،جان خود و دیگران را نمی توانیم فدا کنیم چون طرف مقابل ما مقصر است تا حد امکان با رانندگی تدافعی از تصادف احتمالی اجتناب کنیم.